Topola osika (Populus tremula) obwód pnia poniżej 6 cm

Topola osika (Populus tremula) to gatunek drzewa należący do rodziny wierzbowatych, dorastający do 25–30 metrów wysokości. Jej kora u młodych okazów jest gładka i zielonoszara, a z wiekiem staje się ciemnoszara i spękana. Liście są okrągławe, drobno ząbkowane i osadzone na długich, spłaszczonych ogonkach, dzięki czemu poruszają się nawet przy lekkim powiewie wiatru — stąd potoczna nazwa „drżące drzewo”.

Osika preferuje stanowiska słoneczne i dobrze rośnie na różnych typach gleb — zarówno piaszczystych, jak i gliniastych. Jest niezwykle odporna na niskie temperatury i zanieczyszczenia powietrza, dlatego często spotykana jest na terenach miejskich i przemysłowych.

Dzięki silnemu systemowi korzeniowemu osika dobrze stabilizuje glebę i zapobiega erozji. W ekosystemie stanowi ważne schronienie dla ptaków i owadów.

Cechy charakterystyczne:

• Wysokość: do 25–30 metrów

• Pokrój: luźny, nieregularny

• Kora: zielonoszara, z wiekiem ciemniejąca i spękana

• Liście: okrągłe, drobno ząbkowane, drżące na wietrze

• Kwiaty: kotkowate, pojawiają się przed rozwojem liści

• Stanowisko: słoneczne

• Gleba: lekka, przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna

• Odporność: wysoka na mróz i zanieczyszczenia

• Zastosowanie: zadrzewienia naturalistyczne, rekultywacja terenów, zieleń miejska, nasadzenia krajobrazowe